ΕΝΑ ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ

                                                                

Συναυλία Μουσικής Δωματίου

από το Μουσικό Καρπό και το Οdd Ensemble

ΕΝΑ ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΑΞΙΩΣΕΙΣ 

       ΚΩΣΤΗ ΗΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

    www.ret-anadromes.blogspot.com 

Με μια εξαιρετική συναυλία εμπλουτίστηκε ευχάριστα το Μουσικό Καλοκαίρι της πόλης μας, την Τετάρτη 25-7-2012, στον αύλειο χώρο τού Παλαιοντολογικού Μουσείου, με φόντο υποβλητικό το τέμενος τού Βελή Πασά, θαυμάσια αναστηλωμένο στις μέρες μας και ανακαινισμένο, με τη μοναδική στο Ρέθυμνο σύνθεση τού θυρώματος του, τοσκανικού ρυθμού, με ζωφόρο σκαλισμένη και λεπτοδουλεμένη με φυτικές ανάγλυφες διακοσμήσεις κληματαριάς και ανθέων και δίπλα του ακριβώς ευθυτενή κι εντυπωσιακό τον παλαιότερο μιναρέ τού Ρεθύμνου, του έτους 1789.

Η προχθεσινή εκδήλωση υπήρξε καρπός εύχυμος τής αποτελεσματικής συνεργασίας δύο μουσικών σχημάτων τής πόλης μας^. τού Μουσικού Καρπού και τού κουιντέτου Οdd Ensemble, γνωστών και των δύο σχημάτων από τις επανειλημμένες μουσικές εμφανίσεις τους στο μουσικό στερέωμα τής πόλης μας.

Ο Μουσικός Καρπός ειδικότερα, με Πρόεδρό του τον γνωστό μουσικό και τρομπετίστα Αντώνη Μαυράκη, είναι ένας δημιουργικός πυρήνας πολιτιστικής δράσης στην πόλη μας, που στοχεύει στη μουσική και πνευματική ανάπτυξη των νέων ανθρώπων και στη δημιουργία, σε τοπικό επίπεδο, ενός ζωτικής σημασίας πνεύμονα τέχνης και πολιτισμού. Οι εκδηλώσεις του είναι πάντοτε υψηλών προδιαγραφών, που με πάθος αγκαλιάζουν οτιδήποτε αφορά στην εξέλιξη τής Μουσικής και Πολιτιστικής παιδείας και ανάπτυξης των πολιτών και μαθητών τής πόλης μας.

Το "Odd Ensemble", από την άλλη μεριά- γνωστό κι αυτό από τις τελευταίες πετυχημένες συναυλίες του- είναι το περίεργο, το παράξενο σύνολο. Γιατί, αν και η μουσική του αντλεί το υλικό της από το κλασικό ρεπερτόριο, όμως, η σύνθεση των οργάνων τού μουσικού αυτού συνόλου κάθε άλλο παρά σε κλασικά πρότυπα παραπέμπει. Θα την χαρακτηρίζαμε, αντίθετα, ως περίεργη, παράξενη ή, ακόμα, και ως ιδιόρρυθμη, στην οποία ανακατεύονται όλως διαφορετικά όργανα^. ξύλινα (φλάουτο, κλαρινέτο), χάλκινα (τρομπέτα, κόρνο) και έγχορδα (βιολοντσέλο).

Οι μουσικοί τού μουσικού συνόλου συνεργασίας, της παρουσιαζόμενης με το σημείωμά μας αυτό συναυλίας, σε κάθε όργανο αντίστοιχα, ήταν οι: Νίκη Καπετανάκη (φλάουτο), Βαγγέλης Παπαδάκης (κλαρινέτο), Αντώνης Μαυράκης (τρομπέτα), Θανάσης Παπαθανασίου (κόρνο) και Σπύρος Ραφτάκης (βιολοντσέλο).

Και είναι γεγονός ότι όλοι οι μουσικοί τού παραπάνω συνόλου στην εν λόγω συναυλία, βρέθηκαν σε μια από τις πιο κορυφαίες στιγμές της συνεργασίας τους, όπου η απόλυτη σύμπνοιά τους σε κάθε λεπτομέρεια τής παρτιτούρας αλλά και η αποτελεσματική άνεσή τους στις μεμονομένες συνεισφορές έδωσε, ομολογουμένως, τα πιο λαμπερά χρωματικά αποτελέσματα. Οι αναγνώσεις τους ήταν, πάντοτε, συνεπείς, επαρκείς και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Μεταξύ των άλλων ξεχωρίζω τα παρακάτω έργα:

1.                                G. Faure: Pavane (Διασκευή: Θανάση Παπαθανασίου) ένα μεγαλόπρεπο χορό τού 16^ου- 17^ου αιώνα (παβάνα),

2.                                       Ε. Grieg (1843- 1907): Peer Gynt, Suite No 1- Μorning (Διασκευή: Σπύρου Ραπτάκη), τη γνωστή γλυκερή και ευδιάθετη μελωδία, με τους χαρακτηριστικούς αδρούς τονισμούς στις επί μέρους μουσικές προτάσεις,

3.                                Nino Rota: Romeo and Juliet (Διασκευή: Θανάση Παπαθανασίου), ένα έργο γεμάτο ερωτική διάθεση και πλούσια γενναιοδωρία αισθημάτων,

4.                                P. Tchaikovsky (1849- 1893): Dance of the Sugar (Διασκευή: Σπύρου Ραφτάκη) με το εντυπωσιακό εδώ  στακάτο τού κλαρινέτου, 

και το Arabian Dance, σ’ ένα αργόσυρτο απαλό, χωρίς αποκορυφώσεις τεμπεραμέντο, με το φλάουτο στο χαρακτηριστικό ανατολίτικο ηχόχρωμα, που το παίρνει, στη συνέχεια, η τρομπέτα και το κλαρινέτο κάτω από το ρυθμικό μπάσο τού βιολοντσέλου,   

5.                                J. Strauss: Annen- Polka, op. 137 (Διασκευή: Βαγγέλης Παπαδάκης), μια ζωηρά εύθυμη βιεννέζικη μελωδία, με την εντυπωσιακά χαρακτηριστική «ψευδή λύση» στο τέλος της φράσης,

6.                                Carlos Gard: Por una Caveza (Διασκευή: Θανάσης Παπαθανασίου), ένα θαυμάσιο ταγκό όπου κυριαρχεί το λαμπερό ηχόχρωμα τής κορνέτας, «βασταζόμενο» απαλά από το γλυκερό ηχόχρωμα τού κλαρινέτου και τις ποικίλες διανθίσεις τού φλάουτου, κάτω από το μελωδικό μπάσο τού βιολοντσέλου.

7.                                Μίκη Θεοδωράκη: Όμορφη Πόλη και

8.                                Μάνου Χατζιδάκι: Χαμόγελο τής Τζοκόντας, μέσα από τον ήχο βασικά τού φλάουτου και τής τρομπέτας και το απαλό σόλο και τα χαρακτηριστικά στακάτο τού κλαρινέτου.

                                 

Όλα τα κομμάτια που ερμηνεύθηκαν αποδόθηκαν, ακόμα και στις απαιτητικότερες σελίδες της παρτιτούρας, με τελειότητα που εκπλήσσει. Η ποιότητα των ερμηνειών καθορίστηκε από την έμφυτη μουσικότητα των ερμηνευτών, που έδωσαν ένα αποτέλεσμα τελειότητας τόσο στο κρίσιμο για τα πνευστά μουσικά όργανα θέμα της αναπνοής, όσο και στον σαφή σχηματισμό των μουσικών φράσεων της παρτιτούρας, που, καθώς αρθρώνονταν με εντυπωσιακή ενάργεια και καθαρότητα προσέδιναν στην όλη παρτιτούρα μιαν εικόνα υπερδεξιοτεχνικής λαμπερότητας, παρά το γεγονός ότι οι ταχύτητες τής συγκεκριμένης παρτιτούρας ήταν ελάχιστες και οι ήχοι, γενικά, χαμηλοί, που πιότερο φαίνεται να επιζητούσαν να εξασφαλίσουν στο ακροατήριό τους την ήρεμη διάθεση μιας όμορφης καλοκαιρινής βραδιάς.

Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές τής προχτεσινής συναυλίας για την τόσο συμπαθητική παρουσία τους και την σαφώς και άκρως ευσυνείδητη ερμηνεία τους. Μας έδωσαν ένα αληθινό μάθημα σεβασμού τής μουσικής μελωδίας. Τους ανήκει, γι’ αυτό, ένα μεγάλο Μπράβο!!